neyzen tevfik gelmiş geçmiş heralde en büyük sarhoşlardan ama ona laf atanlara oturtacak sözler söyleyen biridir..
hayati fukaralik icinde gecmis, gulhane parkinda kucuk bir barakada hayatini surdurmus olan ney ustasi, sair, sarhos.
meshur sozlerinden biri de
"kimi dertten icer, kimi sevincten ama ben siseden icerim siseden"
burdada belki yani sevenler warsaa sözleri warsa sizde paylaşabiliriz diye düşündüm..
ben bikaç tane yazıcam..sizdende bekliyorum..
şimdiden teşekkürler..
Be hey dürzü
Ne ararsın tanrı ile aramda
sen kimsin ki orucumu sorarsın
hakikaten gözün yoksa haramda
başı açığa niye türban sorarsın
Rakı,şarap içiyorsam sanane
yoksa sana bi zararım içerim
ikimizde gelsek kıldan köprüye
ben dürüstsem sarhoşkende geçerim
esir iken mümkün müdür ibadet?
yatıp kalkıp ******'e dua et
senin gibi dürzülerin yüzünden
dininden de soğuyacak bu millet
işgaldeki hali sakın unutma..
******'e dil uzatma sebepsiz
sen anandan yine çıkardın amma
baban kimdi bilemezdin şerefsiz..
bu en sevdiğim sözlerinden biridir
bu da ****** ile bi hikayesi..
****** neyzen'in ününü duymuş olacak ki, çağırtmış köşküne sohbet etmişler, uzun uzun aşkla üflemiş neyzen.. ardından sormuş ******..
- senin çok fazla içki içtiğini söylüyorlar, benim kadar içer misin ?
neyzen düşünüyor, içkinin hududu olmaz.
- ne kadar içersiniz ?
- iki tane kiloluk rakı içerim.
Ata kelimelere basa basa şu sözleri söylemiştir, neyzen'in gözünü korkutmak istemiştir.
- nasıl içersiniz ?
- canım ne isterse; susuz, mezesiz.
neyzen:- ben de iki kiloluk içerim ama, öyle içmem.
neyzen'in arzusu ile ortaya kocaman bir emaye kase geliyor, iki kiloluk rakıyı neyzen kaseye boşaltıyor. başını sokup lıkır lıkır içecek zannediyorlar. fakat neyzen'in isteği daha bitmemiştir, bir somun ekmek ve irice bir kaşık geliyor. neyzen ekmeği lokma lokma koparıp kasedeki rakının içine bastırıyo. lokmalar rakıyı iyice çektikten sonra çalakaşık yanaşıyor.
yine anlatılanlara göre,
Ata:- pes, pes, diye bağırarak ayağa fırlamış ve elleriyle yüzünü kapamış, ayrılırken de saygılarını sunmuştur. yine rivayete göre ata öldükten sonra neyzen, evinden haftalarca çıkmamış..
"şu yolda kırk senedir attim adim,
daha hala beni ben anlamadim."